Kaartje

En dan nog een kaartje met de staten van de VS en de provincies in Canada die ik bezocht heb op mijn trips.

2008: Californië, Arizona, Utah en Nevada

2009: New York

2010: British Columbia en Alberta (Canada)

2014: Colorado, Utah, Idaho, Wyoming, Montana, South Dakota en Nebraska

2015: Florida

2017: Louisiana, Mississippi, Alabama, Georgia, South Carolina en Florida

Illinois, Pensylvania en New Jersey ben ik enkel op luchthavens geweest met een tussenlanding.

Overzichtje

We zijn weer ruim 3 weken terug van onze trip!

Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die onze reisverhalen gevolgd heeft. Hopelijk hebben jullie er veel leesplezier aan beleefd.

Na onze trip in 2015 gingen Vinnie en ik dit jaar weer terug naar het zuiden van de VS. Nu niet enkel Florida maar ook Louisiana, Mississippi, Alabama, Georgia en South Carolina. In totaal hebben we deze keer 3965 km afgelegd.

Hier volgt een kort overzicht van onze ervaringen:

Meevallers:

1. Ten eerste mijn reisgezel Vinnie. Ik denk dat ik ook wel voor haar kan spreken als ik zeg dat we weer 3 weken de tijd van ons leven hebben gehad. 

2. Zwemmen met lamantijnen: dit was één van mijn meest unieke ervaringen ooit. Als je ooit in de wintermaanden in de buurt van Crystal River bent, is dit een absolute aanrader.

3. De sfeer in de zuidelijke staten zoals Louisiana, Georgia en South Carolina. Ik kan het niet goed beschrijven maar we vonden het daar heel leuk.

4. Het weer was ook een absolute meevaller. Slechts 1 voormiddag regen gehad en voor de rest bijna altijd de zon. Er stond ook bijna onze hele vakantie een vrij stevige wind maar dat maakte qua temperaturen alleen maar aangenamer. Het is niet voor niets er heel wat mensen uit de Noordelijke staten in het zuiden komen overwinteren.

5. And last but not least: de Salty Dog Cruise natuurlijk. We hebben ons weer zo hard geamuseerd dat we van plan zijn om volgend jaar toch zeker de cruise terug te doen. Geen 3 weken maar een paar dagen voor en na de cruise.

Tegenvallers:

1. We vonden het jammer dat we in Charleston niet konden gaan kajakken met dolfijnen o.w.v. de harde wind.

2. Een paar keer hebben we pech gehad in het verkeer waardoor we toch wel wat tijd verloren en pas rond 19 - 20u in ons hotel aankwamen.

3. Grootste tegenvaller was voor ons het Dry Tortugas NP. Het fort op een eiland in de golf van Mexico ver weg van het vasteland is een unieke setting maar 175$ pp was het ons toch niet waard. Het is ook 5 uren op de boot zitten en de harde wind maakte dat onze snorkelplannen in duigen vielen. Maar ach we zijn er geweest en dat pakken ze ons niet meer af.

4. De eerste avond op de cruise heb ik met buik/darmproblemen door gebracht in bed. Dat was natuurlijk ook een tegenvaller maar gelukkig heb ik de dagen erna geen problemen meer gehad.

Zo dat was het dan weer.

Groeten,

Vinnie & Jeroen

Dag 23: Weer terug in België

Het zit er weer op! We zijn terug in ons Belgenlandje.

Ondanks het winterweer in het Noordoosten van de VS verliepen onze vluchten vlot. We vertrokken gisteren in Miami wel met een klein uur vertraging maar kwamen goed op tijd (rond 17u) aan in Newark. Maar wat een verschil qua weer. In Miami was het gisteren nog 28°C met volop zon en in Newark -3°C met een sneeuwtapijt. Maar vanmorgen in Miami was het weer ook wat minder. Het meisje aan de bar van ons hotel en de taxichauffeur klaagden dat het veel te koud was. Wij vonden dat niet zo heel erg aangezien we al gekleed waren op het Belgische weer.

We aten nog een stuk pizza op de luchthaven en om 18u30 mochten we aan boord van ons vliegtuig naar Brussel. Om 19u15 hingen we alweer in de lucht. Het was 6u30 vliegen en aangezien het 5 uur later is in België betekent dat dat we rond 7u zouden landen in Brussel. Ook deze vlucht ging vlot. Wel jammer dat ze na een uurtje vliegen de televisieschermpjes uitgeschakeld werden owv technische problemen. Dus helaas geen films meer gedurende de laatste 5,5 uur vliegen. Dan maar wat proberen te slapen. Maar dat lukte helaas amper. Gelukkig werd er de eerste uren genoeg rond gegaan met drinken en kregen we ook nog een maaltijd.

Om 7u15 landen we dan in Brussel. Het weer leek hier al bij al ook goed mee te vallen. Om 8u hadden we onze bagage en stond taxi Josée en André ook al in de aankomhal. Een halfuur later reden we de parkeergarage uit met de GPS ingesteld op Neerpelt. Onderweg was het file in Bekkevoort owv een ongeval. We beslisten om over Diest te rijden maar dat ging ook niet erg vlot. Rond 10u30 waren we uiteindelijk terug in Neerpelt. Vinnies eindhalte was bij de mama van Jhon.

Na een deugddoende douche en een gezond middagmaal (pasta met kip) kroop ik rond 13u30 voor een paar uurtjes in bed. Ik was stikkapot. De wekker liep om 16u30 weer af. Daarna heb ik de souvenirs uitgepakt. Het is nu bijna 21u en seffens speelt Anderlecht. Hopelijk kan ik mijn ogen openhouden als ik in de zetel lig.

De volgende dagen volgt nog een kort overzicht van onze volledig trip.

Dag 17 - 22: 10 tem 15 maart Cruise + Miami

De vorige dagen hebben we weinig tijd en zin gehad om de blog verder aan te vullen. Het is onze laatste dag in de VS en we zitten nu op de luchthaven in Miami. Ons vlucht vertrekt pas om 13u10 en het is nog geen 11u dus dan doen we dat nu maar.

De wekker liep vanmorgen om 7u af. Rond 7u30 zaten we aan het ontbijt in ons hotel, The Hall in Miami South Beach, waar we de voorbije 2 dagen verbleven. Dit was weer een prima hotel in het hartje van South Beach. Het was ook het enige hotel dat ik niet zelf geboekt had via internet maar via Connections. En het gezegde ‘wat je zelf doet, doe je beter’ werd bevestigd. Ik had duidelijk gevraagd voor een kamer met 2 aparte bedden bij Connections maar we kregen dus een kamer met 1 bed. Dit kon niet meer veranderd worden maar gelukkig hadden we ook een grote zetel op de kamer en heeft Vinnie 2 nachten op de zetel geslapen. Maar ze heeft gelukkig heerlijk geslapen.

Maar nu eerst even terug naar de cruise. De 10e scheepte we rond 12u ’s middags in op ons gigantisch cruiseschip, The Enchantement of the Seas. We zouden om 17u beginnen te varen. Het inchecken en boarden ging supervlot en om 13u stonden we al bij het buffet. Het eten was weer prima en heel veel keuze. Zowel ’s morgens, ’s middags als ’s avonds. De cocktails waren ook heel lekker volgens Vinnie. Enkel het bier vond ik minder. Vooral Amerikaanse brol zoals Budweiser en Coors en godbetert Heineken. Ze hadden ook Stella en Guinness. Dus heb ik maar afgewisseld tussen deze twee. We hadden op voorhand een drankpakket besteld bij de cruisemaatschappij dus we moesten naar niets kijken. Frisdrank (hier kreeg je een grote, aparte beker voor), bier en cocktails was allemaal inbegrepen.

Helaas heb ikzelf niet kunnen genieten van de eerste dag/avond aangezien ik, net na dat de boot vertrok, mij niet goed voelde. Het was geen zeeziekte maar had last van buikkrampen en diarree. Ik ben dan maar op m’n bed gaan liggen. Vinnie is nog pilletjes gaan halen voor de maag en darmen en ik ben in slaap gevallen. Een paar uur later voelde ik me al een pak beter maar ben blijven liggen tot de volgende morgen. Toen was het gelukkig helemaal over. Vinnie heeft zich in ieder geval heel goed geamuseerd de eerste avond.

En de het belangrijkste: de bands natuurlijk! De eerste 2 jaren vond ik persoonlijk de line up beter. Maar we hebben heel wat goede en verrassende bands gezien. We hebben het er al over gehad om volgend jaar terug te gaan. Maar dan waarschijnlijk enkel voor de cruise en 2 à 3 dagen extra. Want dit is toch wel een heel unieke ervaring. Het klinkt als een cliché maar het is één grote familie op de boot. Iedereen is heel vriendelijk en amuseert zich rot. Het personeel op de boot heeft het ons een paar keer gezegd: We wisten niet wat we moesten verwachten met al die ruig uitziende mensen met tattoo’s en gekleurd haar maar na 1 avond waren ze al gerust gesteld. Op andere cruises behandelen zo ons meestal als slaven zeiden ze maar hier is iedereen heel behulpzaam en vriendelijk.

We hebben ook weer veel leuke mensen ontmoet. Vinnie heeft er weer heel wat Facebook vrienden bij :-) . Zoals ik al zei: het was one big family. Er waren ook veel Europeanen aan boord dit jaar. We hebben gepraat met Zweden, Zwitsers en vooral Duitsers. ¼ van de boot leken we Duitsers te zijn. Blijkbaar was er op de Duitse TV een documentaire bij het programma Rockpalast geweest van de cruise vorig jaar en hebben veel Duitsers daarna beslist dat ze dit niet wilden missen. 

En dan onze laatste dagen na de cruise in Miami South Beach. Hierover kan ik kort zijn. Miami is niet ons ding dat wisten we al van de vorige keer. Maar we hadden er nog 2 dagen geboekt om uit te blazen na de cruise en niet meteen het vliegtuig op te moeten. Maandag ontbeten we nog op ons cruiseschip en om 9u gingen we weer aan land in de haven van Miami. Samen met 9 Duitsers namen we een busje naar Miami Beach. Waar we rond 10u aankwamen bij ons hotel. Onze kamer was nog niet klaar maar we konden wel al inchecken. Er was een bar in ons hotel waar we dan maar iets gedronken en gegeten hebben. En voor de rest gewoon wat geluierd. Ze hadden ook een groot zwembad maar hier hebben we geen gebruik van gemaakt. We waren allebei bekaf en wilden eigenlijk gewoon naar de kamer. Uiteindelijk besloten we dan maar om te gaan shoppen voor Vinnie hare Jhon. We hadden nog niet alle truitjes en petten die hij graag wilde. De winkel waar we 2 jaar geleden al spullen voor hem gekocht hadden, was er nog en daar hadden ze alles: Miami Heat, Dolphins en Marlins. Het winkelmeisje raadde Vinnie aan om een klantenkaart te nemen en dat leverde heel wat korting op. Ik kocht in een andere winkel ook nog een paar T-shirts. Ineens bleek dat Vinnie haar camera niet meer had. Dus zijn we snel terug naar ons hotel teruggegaan en daar hadden ze hem gelukkig bij de bar gevonden. Onze kamer was intussen ook klaar. Eindelijk konden we naar de kamer en toen bleek dus dat we maar 1 groot bed hadden. Maar zoals gezegd een andere kamer hadden ze niet meer dus moesten we het er mee doen. En al bij al is dat goed gelukt. Vinnie kreeg extra beddengoed van een kamermeisje en de zetel was perfect voor haar.

Gisteren hebben we uitgeslapen tot 10u30. We werden wakker toen ze onze kamer wilden komen doen. We waren vergeten om het ‘Do not disturb’ kaartje aan onze deur te hangen. We deden het kalm aan en om 12u gingen we eerst iets eten in de bar van ons hotel. Daarna hebben we wat rond gewandeld in Miami en ik heb vooral geprofiteerd van de vele gratis wifi in Miami om Pokémon te vangen. We bezochten ook het indrukwekkende Holocaust Memorial Monument en The Botanical Garden. Dit ligt vlak bij elkaar. Van het monument werden we stil en we vonden zelfs al heel vlug bij toeval de naam Anne Frank tussen alle namen op de 150 muren die een gedeelte van de gekende Holocaust slachtoffers weergaf.  De  gratis toegankelijke botanical garden was dan weer een oase van rust buiten de talrijke kleinere diersoorten die er overal krioelden. Vlinders, rupsen, hagedissen, vissen in de talrijke vijvers en zangvogels tussen de struiken en vogels. Een aangenaam stukje groen in deze betonnen grootstad.

Daarna gingen we opnieuw richting winkelstraat. Vinnie had in een winkel van haar favoriete schoenenmerk Dr Martens exemplaren gevonden die serieus afgeprijsd waren. Het waren special edition schoenen van The Teenage Mutant Ninja Turtles. Omdat ze twijfelde raadpleegde ze eerst Jhon en zijn advies: kopen die handel! Maar helaas hadden ze van geen enkel model haar maat. Dat was dus een tegenvaller. Maar Jhon heeft ze intussen ook al gevonden met korting op een Nederlandse site.

Voila ik denk dat het dat zo ongeveer wel is. Onze vlucht naar Newark (New Jersey) vertrekt over 1,5 uur. Hopelijk zonder problemen want de voorbije week is er in het Noordoosten van de VS veel sneeuw gevallen en gisteren waren er meer dan 8000 vluchten afgelast waaronder al 1000 voor Newark alleen. Maar vandaag zou alles op tijd moeten gaan. Check in op de luchthaven verliep heel vlot en volgens de borden zou onze vlucht zonder problemen vertrekken. Rond 16u15 zouden we dan landen in Newark en om 19u10 vertrekt onze vlucht naar Brussel waar we morgenvroeg om 7u30 zouden landen. Hopelijk kunnen we wat slapen in het vliegtuig en anders kijken we maar weer een filmke of 3.

Groeten,

Vinnie & Jeroen

Dag 16: Conch Key - Miami

Vanmorgen waren we allebei al om 6u30 wakker terwijl we de wekker pas om 7u gezet hadden. Maar dan konden we wat vroeger vertrekken om zeker op tijd te zijn voor de boottocht in het Biscayne National Park. Rond 7u15 reden we van de parking van ons hotel af. Met spijt in het hart laten we The Keys weer achter ons.

Vandaag stond er opvallend minder wind dan de voorbije dagen en dat voelde je meteen aan de temperatuur. Het was nog maar 7u30 en het was al 23°C en er stond amper een zuchtje wind. Dat werd dus bakken vandaag. Onze activiteit voor vandaag is het Biscayne National Park. We kwamen om 9u15 aan bij het visitor center en de boot zou om 10u vertrekken. Dus we hadden nog wat tijd voor een klein ontbijtje van de overschot van gisteren.

Maandag hadden we 2 plaatsen gereserveerd voor de boottocht naar Boca Chita Key, een klein eiland maar wel het meest bezochte van het park. In totaal zouden de boottocht en het bezoek aan het eiland 3 uur duren. Waarvan we slechts 45 minuten op het eiland zouden zijn. De tocht naar het eiland stelde niet heel veel voor. We zagen wel een paar zeeschildpadden maar je moest al geluk hebben om ze effectief gezien te hebben. Er was een ranger in opleiding mee aan boord en zij gaf uitleg over de geschiedenis van het park en over Boca Chita Key. Op deze key staat er een vuurtoren die er gebouwd eind jaren 30 van de vorige eeuw door ene Mark Honeywell. Hij liet er ook een haventje aanleggen en een kapel en overdekte patio bouwen om er met de toenmalig jetset te feesten. De vuurtoren was enkel voor de schijn, hij heeft nooit echt gediend.

We maakten er een korte wandeling en we werden op voorhand gewaarschuwd dat we lek zouden gestoken worden door de muggen. We hadden ons dus goed ingesmeerd met insectenmiddel met Deed maar we hebben geen enkele mug gezien of gehoord. Er was ook een klein strandje waar we enkele foto's maakten en dan bezochten we nog de vuurtoren. En toen waren jammer genoeg de 45 minuten al bijna voorbij. Het was een leuke excursie maar de 45 minuten die we kregen op het eilandje zelf vonden we toch maar heel kort. Ook de terugweg was niks speciaal. We hoopten misschien nog lamantijnen of dolfijnen te zien maar ook dat veel tegen: noppes. Het was mooi maar aan de korte kant. Iets na 13u meerden we weer aan bij het visitor center.

We bleven nog even bij het visitor center en om 13u30 vertrokken we dan naar ons hotel in de buurt van de luchthaven van Miami. We slapen vandaag in het Comfort Suites hotel. Dit hotel heeft een shuttledienst die ons morgen naar de haven van Miami zal brengen voor de cruise. Heel handig is dat. Het verkeer in Miami was druk maar viel al bij al goed mee. Om 14u30 kwamen we aan bij ons hotel. We gingen eerst nog een broodje eten bij de Subway op de hoek want we konden pas om 15u inchecken. Nadat we ingecheckt waren, brachten we de bagage naar de kamer en bleef Vinnie in het hotel. Ik zou de auto terugbrengen naar Alamo bij de luchthaven. Dat ging al bij al ook vlot. Om 16u30 parkeerde ik de auto in de garage van Alamo, nam de shuttle van ons hotel en om 17u15 stond ik alweer op onze kamer. Daarna eerst een deugddoende douche en onze koffers klaarmaken voor de cruise morgen.

Naar buiten gaan om te eten daar hadden we geen zin meer in. Er werden hier op een paar minuten tijd menu's van 4 verschillend pizzeria's onder de deur geschoven en dat kwam dus goed uit. We belde er eentje op en 45 minuten later werden er 2 pizza's aan onze hotelkamer geleverd. Ze waren best vettig maar het smaakte wel.

Het is nu 21u30. Morgen moeten we gelukkig niet vroeg. Dan is het eindelijk zover: The Salty Dog Cruise met Flogging Molly. Toch wel weer het hoofddoel van deze reis. De shuttle van het hotel zal ons om 11u droppen bij ons cruiseschip, Enchantment of the Seas van Royal Carribean Cruisline, in de haven. Vanaf 12u begint het inchecken en om 17u vertrekken we dan weer voor 3 dagen punk/folkmuziek op de Caraïbische Zee. Dag 1 is morgen met 's avonds al meteen heel wat optredens. De 2e dag meren aan op een privé-eiland van de cruisemaatschappij, Coco Cay, op de Bahama's. Waar van alles te doen is (o.a. snorkelen) en waar enkele groepen, waaronder natuurlijk Flogging Molly, zullen optreden op het strand! Dag 3 komen we aan in Nassau, de hoofdstad van de Bahama's en dag 4 meren we 's morgens alweer aan in Miami. De volgende update van de blog zal pas voor maandag of dinsdag zijn want op de boot hebben we geen wifi. Dus tot over een paar dagen.

Afstand: 110 mijl/170 km

Groeten,

Vinnie & Jeroen

 Boca Chita Key - Biscayne NP

Dag 15: 8 maart Marathon

Na de vermoeiende dag van gisteren besloten we om wat langer uit te slapen. Maar later dan 8u werd ook weer niet. Omdat we morgen alweer The Keys achter ons laten hebben we eerst onze koffers gerangschikt en tegen 9u15 gingen we op pad. We reden eerst naar het Dolphin Research Center. Dit was maar een kwartiertje rijden van ons hotel. Hier verblijven permanent 28 dolfijnen. Ze vangen dolfijnen op van dolfinaria en dierentuinen die op pensioen. De oudste is 43 jaar oud en de jongste 2 jaar. Want er zijn natuurlijk ook nakomelingen. De film Flipper werd hier opgenomen maar er werden wel 5 dolfijnen van het centrum gebruikt voor de rol van Flipper. De dolfijn van 43 jaar was trouwens een nakomeling van 2 van die dolfijnen.

Opmerkelijk is dat ze hier de dolfijnen elke dag proberen te entertainen maar dat de dieren zelf beslissen of ze daar al dan niet zin in hebben. De dolfijnen kunnen in feite ook gemakkelijk uit het centrum ontsnappen omdat ze een stuk hoger kunnen springen dan de hekken maar ze beschouwen het centrum als hun thuis en zullen het dan ook niet verlaten.

Na een paar uur en vele foto's en filmpjes reden we naar het Bahia Honda State Park. Eerst nog even langs de winkel voor de picknick want het was alweer middag. Bij de ingang van het park was het file. Maar gelukkig ging het vrij vlot vooruit. Rond 13u zaten we aan de picknick tafel. Het Bahia Honda park bestaat vooral uit stranden maar dan we hele mooie. Het was er druk maar het is springbreak in Amerika. In dit park mag je in bepaalde zones blijkbaar alcohol mee op het strand nemen. Dit is eigenlijk in alle andere parken verboden. Maar hier stonden dus borden dat het op sommige plaatsen wel mag. Daar troepten dan ook vooral de jongeren samen. Er was verder nog een korte wandeling naar de oude spoorwegbrug naar Key West. Hier had je een mooi zicht over de baai, stranden, het hemelsblauwe water en de 7 miles brug die verder op ligt. We deden nog een wandeling voor het strand en er zaten weer heel wat vogels. De pelikanen voerden een show op door regelmatig op te stijgen en dan weer met een smak het water in te duiken voor vis. Het was al 17u45 toen we het park terug uit reden. Het was vandaag ook prachtig weer en bijna geen wolken aan de lucht. Het waaide nog wel maar gelukkig al minder hard dan de vorige dagen.

Rond 18u30 waren we terug bij ons hotel. Eerst even een douche en dan gaan eten bij ons favoriete restaurant van de Keys: SS Wreck. Hier zijn we 2 jaar geleden ook al een paar keer gaan eten en gisteren ook. We moesten even wachten want het zat bomvol. Om 21u30 waren terug in ons hotel. We zijn even buiten gaan zitten bij de bar aan het zwembad. Het is nu bijna middernacht.

Morgen gaan we naar Biscayne National Park. Hier hebben we 2 dagen geleden een boottocht gereserveerd. Die vertrekt om 10u. Het is nog een 2-tal uren rijden en om zeker te zijn bouwen nog een halfuur extra in omdat het op de Overseas Highway druk kan zijn. Dus de wekker staat al om 7u morgenvroeg. Voila dat was het dan weer voor vandaag. Wij kruipen weer onder de wol. De foto's zijn voor morgen. Morgenavond leveren we onze auto ook weer in aan de luchthaven in Miami waar ook ons hotel voor morgen ligt.

Afstand: 65 mijl/104,6 km

Groeten,

Vinnie & Jeroen

 Dolphin Research Center

 Bahia Honda State Park

 Pelikanenshow

Dag 14: 7 maart Conch Key - Dry Tortugas - Conch Key

Vandaag liep onze wekker al af om 4.40. Om 7.00 startte de check in voor de ferry naar Dry Tortugas en dit was nog 1,5 uur rijden voor ons en we wilden geen risico nemen aangezien het op de Overseas Highway druk kan zijn. Maar hopelijk zou dat 's morgens om 5u wel meevallen dachten we. Goed gedacht want rond 6u45 reden we de parkeergarage op Key West binnen. Onderweg hadden we regen gehad en het waaide nog altijd behoorlijk hard. Dus het leek niet zo'n mooi dag te gaan worden vandaag.

 Om 7u30 mochten we boot op en om 8u vertrok hij richting Dry Tortugas. Dit park ligt ruim 110 km ten westen van Key West en is daarmee een van de meest afgelegen en dus ook minst bezochte parken van de VS. Het is dan ook 2,5 uur varen om de eilandengroep in de Golf van Mexico te bereiken en dan ook nog eens 2,5 uur terug. Dat was dus 5 uren bootje varen vandaag. Er staat hier al een paar dagen serieus wat wind en dat maakte de zee ruw. Op de heenweg viel het nog redelijk mee maar de terugweg was de moeite. Maar daar later meer over.

We namen plaats langs 2 studenten, Felipe en Ryan, uit Gainesville. We hebben bijna de hele heenweg met hen gepraat. Felipe was een Braziliaan en had o.a. ook gestudeerd in Berlijn en Parijs. Toffe mannen. Om 10u30 kwamen aan bij Dry Tortugas.

Op het grootste eiland ligt Fort Jefferson. De bouw van dit fort werd gestart halverwege de 19e eeuw. Maar 30 jaar later was het nog steeds niet af en was het eigenlijk al verouderd voor dat het in gebruik genomen werd. Het heeft dus nooit als verdedigingsfort gefunctioneerd. Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog werd het gebruikt als gevangenis voor o.a. deserteurs. Sinds begin 20e eeuw is het een vogelreservaat en in 1992 kregen het fort, de omringende eilanden en riffen de status van National Park. Maar tot zover de geschiedenisles.

Op de boot kregen we ontbijt en van 11u tem 13u kon je er ook lunchen. Maar we wilden eerst snorkelen want dat mag hier ook. We gingen ons snorkelmateriaal halen maar ze waarschuwden ons al dat het gene vette zou zijn. Door harde wind was de zee te woelig en zouden we niet veel te zien krijgen. Dat was dus niet gelogen. We zag maar een paar klein vissen en gingen ook niet te ver de zee in aangezien het vrij moeilijk was om terug te zwemmen door de golven. Dat was een tegenvaller want we hadden er naar uitgekeken om hier te snorkelen. En dan hadden ze ook nog geen duikbrillen met aangepaste sterkte zoals we dat 2 jaar geleden wel op onze snorkeltrips hadden. Wat vooral voor Vinnie minder is aangezien ze zonder bril bijna niets ziet.

Tegen 12u zijn we dan maar terug aan boord gegaan om te eten. Het was een typische Amerikaanse lunch. Sandwiches zoals je ze kent van de Amerikaanse films en tv-series. Sponzig brood met ham, kalkoen, kaas en/of tonijnsalade en groeten. En om het helemaal af te maken: chocolate chip cookies en chips. Maar het smaakte wel.

Rond 12u45 zijn we dan eerst naar een aanpalend eilandje gewandeld waar voor fregatvogels broeden maar daar mocht je niet dichtbij komen. Dan zijn we rond het fort gewandeld over een pad dat door de zee ging en daarna het fort zelf verkend. Intussen waren de wolken verdwenen en was het lekker warm geworden. We hebben nog een tijdje op een bankje onder een boom gezeten in het fort. Eigenlijk hadden we het intussen wel een beetje gezien. We wilden graag snorkelen maar dat viel nu dus tegen en op het strand gaan liggen dat interesseert ons niet. Ook omdat dit een best prijzig daguitstap (175$) is mocht wel iets meer zijn vonden we. Maar het weer heb je natuurlijk niet zelf in de hand. Toen we rond het fort wandelden lagen er toch wel wat mensen in het water te snorkelen en kreeg ik toch spijt dat we er niet meer op gewaagd hebben. 

Rond 14u30 gingen we dan uiteindelijk maar terug naar de boot want we iedereen moest ten laatste om 14u45 aan boord zijn. Om 15u vertrokken we terug en de terugweg werd serieus woelig. We vaarden nu tegen de golven in en de boot gingen hard op en neer. De heenweg viel goed mee maar op de terugweg gingen de kotszakjes goed rond. Ik voelde mee op den duur ook niet zo super en maar buiten gaan staan, ondanks de harde wind en het opspattende water. We hadden allebei (zowel heen al terug) een pilletje tegen zeeziekte genomen omdat ze daar voor waarschuwden bij het vertrek maar op de terugweg heb ik er zelfs nog een 2 ingenomen. Ik kreeg van een ouder koppel ook nog kauwgom en dat hielp me om er door te komen. Ik heb gelukkig als binnen kunnen houden. Dit is de eerste keer dat ik dit mee maak op een boot. Vinnie daarentegen vond het allemaal geweldig. Voor haar was het een lang ritje in een attractiepark. Het laatste uur was minder woelig en ik voelde me dan ook een pak beter. Rond 17u30 kwamen we terug aan bij Key West. We waren allebei moe en dan moesten we nog 1u30 rijden naar ons hotel. Vinnie reed en gelukkig ging het heel vlot. Rond 19u15 kwam we bij de Bayview Inn aan. We douchten nog snel want we plakten helemaal van het zoute zeewater en dan zijn we nog iets gaan eten in de SS Wreck, een restaurant vlakbij ons hotel waar we 2 jaar geleden ook al een paar keer gegeten hebben. Het was al bijna 20u30 en we rammelden van de honger. Dus het smaakte weer. Vinnie at een lekkere kipburger en ik eerst soep en daarna weer coconut shrimp. Het is nu bijna 23u en we zitten nog buiten aan het zwembad van ons hotelletje. De wind wordt nu wel wat fris maar eigenlijk is het met een vest nog best aangenaam om buiten te zitten om te lezen (Vinnie), de blog te typen (Jeroen) en muziek te luisteren (beiden). Morgen zetten we de wekker niet en kunnen we hopelijk eens lekker uitslapen.

Afstand: 150 mijl/241,4 km

Groeten,

Vinnie & Jeroen